W wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7 kwietnia 2022r., sygn. akt C-333/20 Trybunał określił sposób rozumienia pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zdaniem Trybunału, spółka mająca siedzibę w jednym państwie członkowskim nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w innym państwie członkowskim ze względu na to, iż posiada tam spółkę zależną, która na podstawie umów udostępnia jej zaplecze techniczne i personalne, za pomocą których świadczy ona, na zasadach wyłączności, usługi marketingowe, regulacyjne, reklamowe i reprezentacji, mogące mieć bezpośredni wpływ na wielkość sprzedaży.

Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika powinna charakteryzować wystarczająca stałość oraz odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych na własne potrzeby tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Powyższe orzeczenie powinno pozytywnie wpłynąć na linię orzeczniczą sądów krajowych, które rozstrzygają dotyczące kwestii stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej(fixed establishment) dla celów VAT.